RSS Feed (xml)
“ပန္းကေလးမ်ား၏ သဘာ၀ဟာ အခ်ိန္တန္ရင္ ပြင့္လာရစၿမဲ” ဆိုသည္မွာ သဘာ၀က ေပးေသာ နိယာမတရားပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ဖူးပြင့္စ ပန္းကေလးမ်ားသည္ ပန္းပြင့္အျဖစ္သို႔ မေရာက္ခင္ကတည္းကပင္ ပန္းကေလး၏ သဘာ၀အလွကို ဖ်က္ဆီးတတ္ေသာ ပိုးေကာင္မ်ားက ကိုက္ျဖတ္၊ ဖ်က္ဆီးတတ္ၾကေပသည္။ ထိုနည္းတူစြာ က်မတို႔ လူငယ္မ်ားသည္ ေနာင္အနာဂါတ္တြင္ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္လာႏိုင္္ေသာ္လည္း စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ အညြတ္တလူလူႏွင့္တက္လာေသာ က်မတို႔ လူငယ္မ်ား၏ ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္ကို ဤစနစ္ဆိုးက ဖ်က္ဆီးေနေပသည္။
လူငယ္တစ္ဦး၏ အနာဂါတ္လွပေရးသည္ မိဘမ်ားေတြ တာ၀န္ရွိသလို တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ အစိုးရနဲ႔လည္းမ်ားစြာ သက္ဆိုင္ပါသည္။ လူငယ္ေကာင္းေတြ ေပၚထြန္းမွသာ ႏိုင္ငံေကာင္း ျဖစ္လာမည္။ ဤသို႔ ဆိုရျခင္းမွာ တိုင္းျပည္တျပည္၏ ဆက္လက္ရွင္သန္၊ ထြန္းကားေရးသည္ လူငယ္တို႔၏ လက္၀ယ္တြင္ ရွိပါသည္။
ယခုဆိုလွ်င္ အမိျမန္မာျပည္ရွိ လူငယ္မ်ားသည္ ေရငတ္ေနေသာ ပန္းကေလးမ်ားသဖြယ္ ပညာမ်ားငတ္မြတ္ေနရပါသည္။ ပညာကို လြတ္လပ္စြာ သင္ယူပိုင္ခြင့္မရွိပဲ အကန္႔အသတ္တခုျဖစ္သာ သင္ယူခြင့္ရပါသည္။ အတန္းပညာ တိုးတက္လာခဲ့သည္ႏွင့္အမွ် အသိပညာ တိုးတက္ျမွင့္မားလာျခင္းမရွိေပ။ မေအာင္မေနရ စနစ္ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ အရည္အခ်င္ထက္ အရည္အတြက္သာ ပိုမိုမ်ားျပားလာခဲ့သည္။
“ပုခက္လြဲေသာလက္က တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္သည္” ဟု ဆိုရိုးစကားရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယခုေခတ္ ျမန္္မာႏိုင္ငံ၏အေျခအေနသည္ ထုိဆိုရိုးစကားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနသည္။ လယ္သမားသား၊ သမီးမ်ား လယ္သမား ျဖစ္ရမည္။ တံငါးသည္္သား၊သမီးမ်ား တံငါးသည္ျဖစ္ရမည္။ ကူလီထမ္းသား၊ သမီးမ်ား ကူလီျဖစ္ရမည္။ အစိုးရသား၊ သမီးမ်ား အစိုးရျဖစ္ရမည္ဟူေသာ စနစ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ျမန္မာျပည္အတြင္းတြင္ ေနထိုင္ေသာ လူငယ္မ်ား၏ ဘ၀သည္ စကားေျပာရန္ ပါးစပ္ပါေသာ္လည္း စကားမတတ္ေသာ အ အႏွင့္ တူေပသည္။ အရာရာကို ျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ္လည္း အကန္းႏွင့္ တူေပသည္။ အသံကို ၾကားႏိုင္ေသာနားရွိ ေသာ္လည္း နားကန္းေနသကဲ့သို႔ ေပျဖစ္သည္။ ရင္ထဲရွိ စကားလံုးမ်ားကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာဆိုခြင့့္ မရေပ။ ႏိုင္ငံေတာ္တိုးတက္ေရးအတြက္ အေထာက္အကူျပဳ စာေပမ်ားကို တစ္လံုးတပါးမွ မေတြ႔ရ၊ မျမင္ရ။ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္လည္း အစိုးရေကာင္းေၾကာင္းစေသာ လုပ္ကြက္ဇာတ္ေဆာင္ ဦးစားေပး ေရးသားထား ျခင္းကိုသာ ေတြ႔ရ၊ ျမင္ရေပသည္။ သတင္းစကားမ်ားကို ၾကားခ်င္္ေသာ္ လည္း ၾကားခြင့္မရွိပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္တိုးတက္ေရးကို လိုလားေသာ လူငယ္အခ်ဳိ႔သည္ မိမိတို႔၏ မိသားစုႏွင့္ေမြးရပ္ေျမကို စြန္႔္ခြာၿပီး တိုင္းတပါး၌ မိမိႏိုင္ငံ တုိးတက္ ေရးအတြက္ ရရာပညာကို ေလ့လာသင္ယူေနၾကေပသည္။
သို႔ပါေသာ္ေၾကာင့္ က်မတို႔လူငယ္ေလးမ်ားသည္ အနာဂါတ္ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ဒုကၡမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ရေသာ္လည္း မေလွ်ာ့ေသာ စဲြ၊ လံုးလ၊ ၀ိရိယ တုိ႔ျဖင့္ မဆုတ္မႏွစ္္ အပတ္တကုတ္ ႀကိဳုးစားကာ လွပေသာ အနာဂါတ္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးဆီသို႔ ခ်ီတက္သြားၾကမည္။
လူငယ္တစ္ဦး၏ အနာဂါတ္လွပေရးသည္ မိဘမ်ားေတြ တာ၀န္ရွိသလို တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ အစိုးရနဲ႔လည္းမ်ားစြာ သက္ဆိုင္ပါသည္။ လူငယ္ေကာင္းေတြ ေပၚထြန္းမွသာ ႏိုင္ငံေကာင္း ျဖစ္လာမည္။ ဤသို႔ ဆိုရျခင္းမွာ တိုင္းျပည္တျပည္၏ ဆက္လက္ရွင္သန္၊ ထြန္းကားေရးသည္ လူငယ္တို႔၏ လက္၀ယ္တြင္ ရွိပါသည္။
ယခုဆိုလွ်င္ အမိျမန္မာျပည္ရွိ လူငယ္မ်ားသည္ ေရငတ္ေနေသာ ပန္းကေလးမ်ားသဖြယ္ ပညာမ်ားငတ္မြတ္ေနရပါသည္။ ပညာကို လြတ္လပ္စြာ သင္ယူပိုင္ခြင့္မရွိပဲ အကန္႔အသတ္တခုျဖစ္သာ သင္ယူခြင့္ရပါသည္။ အတန္းပညာ တိုးတက္လာခဲ့သည္ႏွင့္အမွ် အသိပညာ တိုးတက္ျမွင့္မားလာျခင္းမရွိေပ။ မေအာင္မေနရ စနစ္ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ အရည္အခ်င္ထက္ အရည္အတြက္သာ ပိုမိုမ်ားျပားလာခဲ့သည္။
“ပုခက္လြဲေသာလက္က တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္သည္” ဟု ဆိုရိုးစကားရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယခုေခတ္ ျမန္္မာႏိုင္ငံ၏အေျခအေနသည္ ထုိဆိုရိုးစကားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနသည္။ လယ္သမားသား၊ သမီးမ်ား လယ္သမား ျဖစ္ရမည္။ တံငါးသည္္သား၊သမီးမ်ား တံငါးသည္ျဖစ္ရမည္။ ကူလီထမ္းသား၊ သမီးမ်ား ကူလီျဖစ္ရမည္။ အစိုးရသား၊ သမီးမ်ား အစိုးရျဖစ္ရမည္ဟူေသာ စနစ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ျမန္မာျပည္အတြင္းတြင္ ေနထိုင္ေသာ လူငယ္မ်ား၏ ဘ၀သည္ စကားေျပာရန္ ပါးစပ္ပါေသာ္လည္း စကားမတတ္ေသာ အ အႏွင့္ တူေပသည္။ အရာရာကို ျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ္လည္း အကန္းႏွင့္ တူေပသည္။ အသံကို ၾကားႏိုင္ေသာနားရွိ ေသာ္လည္း နားကန္းေနသကဲ့သို႔ ေပျဖစ္သည္။ ရင္ထဲရွိ စကားလံုးမ်ားကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာဆိုခြင့့္ မရေပ။ ႏိုင္ငံေတာ္တိုးတက္ေရးအတြက္ အေထာက္အကူျပဳ စာေပမ်ားကို တစ္လံုးတပါးမွ မေတြ႔ရ၊ မျမင္ရ။ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္လည္း အစိုးရေကာင္းေၾကာင္းစေသာ လုပ္ကြက္ဇာတ္ေဆာင္ ဦးစားေပး ေရးသားထား ျခင္းကိုသာ ေတြ႔ရ၊ ျမင္ရေပသည္။ သတင္းစကားမ်ားကို ၾကားခ်င္္ေသာ္ လည္း ၾကားခြင့္မရွိပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္တိုးတက္ေရးကို လိုလားေသာ လူငယ္အခ်ဳိ႔သည္ မိမိတို႔၏ မိသားစုႏွင့္ေမြးရပ္ေျမကို စြန္႔္ခြာၿပီး တိုင္းတပါး၌ မိမိႏိုင္ငံ တုိးတက္ ေရးအတြက္ ရရာပညာကို ေလ့လာသင္ယူေနၾကေပသည္။
သို႔ပါေသာ္ေၾကာင့္ က်မတို႔လူငယ္ေလးမ်ားသည္ အနာဂါတ္ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ဒုကၡမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ရေသာ္လည္း မေလွ်ာ့ေသာ စဲြ၊ လံုးလ၊ ၀ိရိယ တုိ႔ျဖင့္ မဆုတ္မႏွစ္္ အပတ္တကုတ္ ႀကိဳုးစားကာ လွပေသာ အနာဂါတ္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးဆီသို႔ ခ်ီတက္သြားၾကမည္။
ျမဴႏွင္းေလး ..........၊